✅ اصل «اعتماد به هم‌دیگر» از ضرورت‌های اولیّه‌ی هر اجتماعی‌ست. زندگی کردن در جامعه‌ای که افرادش نتوانند به یکدیگر اعتماد کنند، چیزی شبیه بندبازی‌ست. شهروندانش همواره باید مراقب باشند چون هر لحظه ممکن است سرشان کلاه برود. همیشه باید مراقب باشند، همیشه باید بدگمان باشند، هیچ حرفی را راست نیانگارند، گرمای هیچ دستی را جدی نگیرند و به هیچ وعده‌ای دل نبندند و این یعنی زندگی در حوالی خطر.
✅ وقتی کسی دروغ می‌گوید، یا به وعده‌ی خود بی‌تعهّد است، و یا از اعتماد دیگران سوء‌استفاده می‌کند، جامعه را از وضعیت طبیعی خارج کرده، آن را نا امن و زیستن در آن جامعه را دل‌هره‌آمیز می‌کند. نتایج برخی بی‌اخلاقی‌ها پیچیده‌تر از آن است که با یک پوزش‌خواستن تمام شوند، برخی خطاها جامعه را به میدان مین تبدیل می‌کند.
