سال ۹۶ جناب دکتر داوری اردکانی بعد از نزدیک به چهل سال، آب پاکی روی دستِ همه‌ی مدّعیان اسلامی‌سازی علوم ریخت و گفت: «سی سال است که به نتیجه نرسیده است و به نظر نمی‌رسد که در آینده نیز به نتیجه‌ای برسد.» من کاری به مدّعای جناب داوری ندارم؛ احتمالاً آنها که سال‌هاست به بهانه‌ی اسلامی سازی علوم بودجه‌های سرسام‌آوری از دولت می‌گیرند و کاری هم ارائه نمی‌کنند، پاسخی خواهند داشت. در این‌جا می‌خواهم بگویم، حالا که از پروژه‌ی «اسلامی‌سازی علوم انسانی» بعد از آن همه هزینه، چیز دندان‌گیری دستِ جامعه را نگرفته است، خوب است برای مدتی هم که شده، پروژه‌ی «انسانی‌سازی علوم اسلامی» دنبال شود. یعنی حوزه‌ی علمیّه و مراکز و دانشگاه‌های حوزوی تلاش کنند الگویی کاربردی از علوم اسلامی ارائه دهند که بتواند مشکلات انسان‌ها را حل کند و پاسخ مفیدی باشد به نیازهای امروز جامعه.
گفت‌وگو‌ی تصویری با آیت‌الله حسینی زنجانی
آخرین مطالب مباحثات
- مجادله در اندیشهٔ آخوند، صد سال پس از محمد کاظم خراسانی
- بحران سوریه و تکرار تجربههای مکرر!
- لبنان و شبکه ارتباطی مرجعیت
- نهمین دورهی شورای عالی حوزه، اولویتها و چالشها
- اندیشه یا فلسفه سیاسی علامه طباطبائی؟
- امتداد شاگردان علامه در انقلاب اسلامی
- جوانههای امیدبخش گفت‌وگو‌ی علمی در فصل خزان باورهای دینی
- قاطبه روحانیت ایران تا عراق و اقصی نقاط جغرافیای تشیع یکصدا انگیزه مقابله با اسرائیل را دارند/ مجمع محققین متنبه شده و به جبهه مقاومین و مجاهدین بپیوندد
- مسئلهی شیعهی فرهنگی و صهیونیسم
- نقطهی عطف دوم در تاریخ فقه شیعه را چه کسی رقم خواهد زد؟
نسخه مکتوب مباحثات
ناشناس
برادر عزیز علوم انسانی از کنش های اجتماعی بوجود می آید که غرب در این زمینه ید طولائی دارد اگر آقایان می خواستند که علوم انسانی اسلامی درست کنند باید به رفتار های اجتماع بعد از انقلاب می پرداختند ایا واقعاً به اندیشمندان اجازه چنین کاری می دادند؟
ناشناس
آقای صادق نیا خبر ندارد که اعضاء همان هم اندیشی که ایشان این تعابیر را دربارۀ نامۀ آنها نوشتند، مدتی قبل به محضرشان رسیده اند و بعد از دو ساعت گفتگوی صمیمی و هم دلانه، حمایت خودشان را از هم اندیشی های علم دینی ابراز داشتند
لذا ایشان عرضِ خود می برند و زحمت ما می دارند.