سال ۹۶ جناب دکتر داوری اردکانی بعد از نزدیک به چهل سال، آب پاکی روی دستِ همه‌ی مدّعیان اسلامی‌سازی علوم ریخت و گفت: «سی سال است که به نتیجه نرسیده است و به نظر نمی‌رسد که در آینده نیز به نتیجه‌ای برسد.» من کاری به مدّعای جناب داوری ندارم؛ احتمالاً آن‌ها که سال‌هاست به بهانه‌ی اسلامی سازی علوم بودجه‌های سرسام‌آوری از دولت می‌گیرند و کاری هم ارائه نمی‌کنند، پاسخی خواهند داشت. در این‌جا می‌خواهم بگویم، حالا که از پروژه‌ی «اسلامی‌سازی علوم انسانی» بعد از آن همه هزینه، چیز دندان‌گیری دستِ جامعه را نگرفته است، خوب است برای مدتی هم که شده، پروژه‌ی «انسانی‌سازی علوم اسلامی» دنبال شود. یعنی حوزه‌ی علمیّه و مراکز و دانشگاه‌های حوزوی تلاش کنند الگویی کاربردی از علوم اسلامی ارائه دهند که بتواند مشکلات انسان‌ها را حل کند و پاسخ مفیدی باشد به نیازهای امروز جامعه.

دیدگاه‌ها

  1. ناشناس

    برادر عزیز علوم انسانی از کنش های اجتماعی بوجود می آید که غرب در این زمینه ید طولائی دارد اگر آقایان می خواستند که علوم انسانی اسلامی درست کنند باید به رفتار های اجتماع بعد از انقلاب می پرداختند ایا واقعاً به اندیشمندان اجازه چنین کاری می دادند؟

  2. ناشناس

    آقای صادق نیا خبر ندارد که اعضاء همان هم اندیشی که ایشان این تعابیر را دربارۀ نامۀ آنها نوشتند، مدتی قبل به محضرشان رسیده اند و بعد از دو ساعت گفتگوی صمیمی و هم دلانه، حمایت خودشان را از هم اندیشی های علم دینی ابراز داشتند
    لذا ایشان عرضِ خود می برند و زحمت ما می دارند.

پاسخ دهید