سالها پیش، رسانهی ملّی با استفاده از یک روحانی(دهنوی) تابوی گفتگو از مسائل مربوط به روابط زناشویی را شکاند و بدون نگرانی از «اطاق خواب» گفت.
امسال هم در سریال پایتخت ۵ مخاطبان چیزهایی را دیدند و شنیدند که در تلویزیون بدون پیشینه بود؛ از بازیکردن خانم مدیر دفتر شبکه جم گرفته تا صدای ابراهیم تاتلیس و رقص و ساز. اما این بار شکستن تابوهای پیشین به حامی مالی سریال برمیگشت و نه وجود یک روحانی!
«سازمان هنری رسانهای اوج» که گویا از سوی سپاه تأمین اعتبار میشود، به مدیران تلویزیون این جرأت را داده بود که خطوط قرمز پیشین خود را کمی جابجا بکند.
از آنجا که این رسانه محدودیتهای دیگری هم دارد، مثل نشان دادن سازهای موسیقی، پخش صدای شجریان، پخش مسابقات ورزشی بانوان و … احتمالاً باید منتظر بود تا سازمانهایی از این دست، جرأت عبور از این چالشها را نیز به تلویزیون بدهد.
این وضعیت نشان میدهد که خطوط قرمز این رسانه چندان ثابت و از پیش تعیین شده نیستند. رضا عطاران که باشی هر چیزی میتواند خط قرمز باشد، ولی اوج که باشی خیلی خطها قرمز نیستند.
