اینک،
ای که در «محرم» هر چه غیر دوست بود بر خود حرام کردی،
و در «ربیع»، بهار جان را به تماشا نشستی،
و از جمود «جمادی» گذشتی،
و پا به وادی «رجب» نهادی،
و از شعب «شعبان» رها شدی
و «رمضان» را روز به روز
و وادی به وادی
پشت سر نهادی.
اینک که آفتاب عید بر آمده،
خوش باش و شادمان،
که کامروای این سلوک تو بودی.
و اینک که مواعید عید را به هدیت گرفته‌ای،
به هوش باش!
که ماه‌های دیگر در پیش است
و سال‌های دیگر نیز.
مباد که غبار غفلت دیگر بار بر جان‌ات نشیند،
و قرار خویش با محبوب را از یاد بری.
که این خسرانی است عظیم،
و ظلمی بزرگ.
پس، در این واپسین مجال،
دیگر باره سخن رائدان طریق
و سالکان این مسلک
را در گوش جان گیر،
که از خدای‌شان چنین خواستند،
در این عید بزرگ:
معبودا !
روزه‌مان را از باب شکر و قبول پذیرا باش،
آن سان که تو راضی باشی و حبیب‌ات.
و فروع آن را به اصول محکم کن.
به حق خوب‌ترین خوبان خلق‌ات
که بر او و آل گرامی‌اش درود دمادم باد
(برگرفته ازكتاب «رمضان؛ ضيافت ناز، جلوه نياز)
عيد فطر مبارك
