اگر به یادمان نبود بلا از هر سو بر سرمان می بارید؛
اگر به یادمان نبود بر غم و اندوهمان مرهمی نمی یافتیم؛
اگر به یادمان نبود تاب تحمل ناملایمات را نداشتیم؛
… و اگر به یادمان نبود امروز ما هم نبودیم؛
ای عزیز؛
من امروز دستانی تهی اما مملو از امید را به سویت دراز کرده ام؛
ای عزیز از من سرمایه نطلب که فقیرم؛
دارائیِ کردار نیک مخواه که نادارم؛
مرواریدِ گفتار پسندیده مجوی که لالم؛
هان ای عزیز؛
همیان عملم تهی است و انبان آرزویم لبریز؛
مرا دریاب ای عزیز؛