از انگیزه ی قاتل بی رحم طلبه ی مظلوم مشهدی شهید تولائی خبری ندارم؛
نیز منکر آن نیستم که قصاص، حق اولیاء دم آن شهيد مظلوم است؛
ولى ما روحانيون قبل از آن كه در فكر تجمع و انتقام و امثال این امور باشیم باید بازگشتی به خویشتن کنیم؛
سالیانی است که در گروهی از مردم کوچه و بازار احساس یک بغض فروخورده می‌کنم؛
شک ندارم که دشمنان دین و روحانیت دست کم از این وضعیت شادمانند؛
اما آیا گروهی از ما که از قضا در اقلیت هم هستند برای ایجاد این فضای مسموم بستر سازی نکرده‌اند؟!
سابقا در یادداشت‌هایی تحت عنوان روحانیت و مردم دیدگاه‌هایم را پیرامون بایسته‌های رفتاری هم‌صنفان خودم نگاشته‌ام؛
اکنون از فرصت پیش آمده استفاده کرده و برادران عزیز طلبه را به بازخوانی آن مجموعه فرا می‌خوانم؛
ما اکنون در یک پیچ تاریخی مهم قرار گرفته‌ایم؛
تا فرصت باقی است عیوب خود را یابیم و در رفع آن‌ها بکوشیم؛
باید به جایگاه پدری برای تمامی اقشار جامعه بازگردیم…
ما هیچ گاه در تاریخمان از مردم جدا نبوده ایم.
