تو خدای گوسفندان گم‌شده هم هستی.
این روزها، بسیاریِ دوریِ از تو را احساس می‌کنم. نمی‌پرسم آیا به سوی تو راهی هست؛
تو خدای راه‌های گم‌شده هم هستی.
امشب تمام خویشتنم را پشت سر نهاده و امید به بخشایشت را پیاله کرده‌ام. برای رستگاری من همین یک قدح از دریای آمرزیدگی تو کافی است.
مرا ببخشای، ای پذیرنده‌ی بازگشت‌ها!
