گاندو

بعد از مدت‌ها تصمیم گرفتم یک سریال تلویزیونی را کامل ببینم. این شد که نشستم پای تلویزیون و مجموعهٔ گاندو را کامل دیدم؛ حتّی گاهی تکرارش را. گمان می‌کردم که تلویزیون این بار به احترام پاسداران امنیّت کشور هم که شده مجموعهٔ خوبی خواهد ساخت؛ غافل از این که برای این رسانه، آش همان آش است و کاسه همان کاسه.

گاندو موضوع خوبی داشت؛ پُرکِشش و قابل احترام. این سریال به یکی از مهم‌ترین پرونده‌های سیاسی-امنیّتی سال‌های اخیر پرداخته بود و می‌توانست جوری ساخته شود که در بینندگانش احساس غرور، افتخار، آرامش، و امنیّت را زنده کند؛ ولی نشد که بشود. گاندو حاکمیّتی دوگانه را در کشور به تصویر می‌کشید و بی‌اعتمادی به بخشی از حاکمیّت را به بینندگان خود القا می‌کرد، دشمن را احمق نشان می‌داد و این‌گونه، تلاش مرزبانان امنیّت را کم‌ارزش می‌کرد. بیایید تعارف را کنار بگذاریم و کاستی‌های این مجموعه را پشت قِداستِ امنیّتِ کشور و پاسداران سرافراز آن پنهان نکنیم، هیچ کس مجاز نیست از پاک‌ترین چیزها با زبانی آلوده سخن بگوید.