… افطار که تمام شد، با دوستان نشستیم به گفت‌وگو. یکی از اساتید حاضر از پیدایش امام‌زاده‌های جدید و فربه شدن مناسک می‌گفت و با طعم نگرانی، از سکوت مراجع انتقاد می‌کرد. می‌پرسید به راستی مسئولیّت ما روحانیان چیست. او روایت می‌خواند و می‌گفت مهم‌ترین کار روحانیان مبارزه با بدعت است.
در مقابل، یکی دیگر از دوستان، که از استادهای خوش‌نام حوزه‌های علمیّه هم هست، گفت مراجع کار درستی می‌کنند! مسئولیّت روحانیّت هم چیزی جز توجیه و تثبیت سنت‌های مذهبی نیست؛ حتّی اگر مناسکِ نوپدیدی باشند. او شواهدی آورد که نشان می‌داد در حالی‌که هیچ یک از روحانیان شیعه به دلیل دفاع از سنت‌های مذهبی‌ای که در قرآن و حدیث ریشه‌ای ندارند (خرافات)، اذیت نشده است؛ تا دلتان بخواهد کسانی که به بهانهٔ مبارزه با خرافه، مناسکِ نوپدید را به چالش کشیده‌اند اذیت شده و به حاشیه رفته‌اند. پس به‌جای مبارزه با امام‌زاده‌ها و آئین‌های تازه، بهتر است آن‌ها را تثبیت و تئوریزه کنیم.
شاید شهادت تاریخ به سود این استاد محترم باشد، ولی فکرش را بکنید اگر این منطق را بپذیریم، کار برخی مناسک خیلی بیخ پیدا می‌کند.
