مثل همیشه وقتی صندلی جلو مینشینم، به دوستی که داشت رانندگی میکرد، مدام میگفتم مراقب باش. حواست به ماشین جلو هست؟! بعد از چند دقیقه عصبانی شد و گفت: «ماشین مال خود من هست، من جان و مال خودم را بیشتر دوست دارم و مراقبت میکنم؛ ولی تذکرهای شما دارد من را عصبی میکند و ممکن است لج کنم و کاری دست خودم بدهم.» حرف حسابش ساکتم کرد.
باز هم نوروز با شهادت یکی از امامان بزرگوار(امام هادی) علیهمصلواتالله تلاقی کرده است و گروهی خیال میکنند اگر تذکر ندهند مردم حواسشان نیست و حرمت نگه نمیدارند و … غافل از این که همین تذکرهای زیاد ممکن است مردم را عصبانی بکند و جوری رفتار بکنند که نمیخواهند.
کسی نیست به این دوستان بگوید، مردمانی که الان هم مذهبشان را دارند و هم نوروزشان را، بارها و بارها روزهای سوگواری و شادیشان تلاقی کردهاند و هوشفرهنگیشان به آنها کمک کرده است که بین آن دو همسازی ایجاد کنند. آن زمان که کسی احساس تکلیف نمیکرد که به آنها تذّکر دهد » آقا مراقب باشید.»
لطفاً مردم را به ناسازگاری دعوت نکنید. تجربهی تاریخی مردم برای آنها کافی است. دقت کردهاید تذکرهای پیشین شما چه نتایجی داشته است؟
