یادداشت » فقه در متروی تهران؛ دینی یا سکولار؟» بازنشرهای زیاد و البته موافقان و مخالفان فراوانی یافت. دوستانی که یادداشت‌های کانال اخلاق در حوزه‌ی اجتماع را می‌خوانند، آن یادداشت را کنار باقی نوشته‌ها خوانده و با نویسنده هم‌دل و یا مخالف خواهند بود. با این حال، برخی بهره‌برداری‌های نادرست ممکن است اسباب رنجش شماری از دوستان را فراهم آورده باشد که به نوبه‌ی خود از این بابت پوزش می‌طلبم.
روایت آن روز در متروی تهران را نباید تعمیم داد و نباید طبیعی دانست. به هر حال در وضعیّت دشوار اقتصادی موجود ممکن است مردم از هر کسی که نشانی از سیاست دارد گله‌مند باشند و این گلایه‌ها برخی بدخواهان را ذوق‌زده کند. در جامعه‌ی ایران هیچ چیز به اندازه‌ی دین و نهاد دین حُرمت ندارد. گِله نشانه‌ی اعتماد و باور است و نباید به نفرت و یا ناباوری معنا شود.
