سال‌های نخست آمدنم به قم، گاهی هوس کوه‌نوردی می‌کردیم. ورزشی که خرج چندانی نداشت: چند نفر آدم پایه می‌خواست و یک کتانی؛ و یاعلی. معمولاً می‌رفتیم کوه دو برادران و البته گاهی هم کوه حضر یا خذر. آن روزها این کوه چندان شناخته شده نبود؛ به همین دلیل املایش را نمی‌دانستیم. بعدها که به هر دلیل، اسم و رسمی یافت، در دامنه‌اش تابلویی زدند که روی آن نوشته شده بود «کوه خضر نبی». این‌گونه بود که هم املای آن اعلام شد و هم کلمه‌ی نبی به آن افزوده.
آن وقت‌ها ما شنیده بودیم بالای این کوه محلی برای خلوت و چلّه‌نشینی است و برخی اهل دل، دور از هیاهوی شهر آنجا خلوت می‌کنند و دعا می‌خوانند. ولّی در باره‌ی قداست خودِ کوه چیزی نمی‌شنیدیم.
چند سال پیش، شماری از شهیدان گمنام در دامنه‌ی این کوه دفن شدند و همین مسئله سبب شد تا کوه خضر بیش از پیش مورد توجّه باشد. اگر چه تقریباً هر روزه علاقمندانی برای زیارت قبر شهدا به آنجا می‌روند، ولی، قداست نوشده و نوشونده‌ی آن بیش‌تر به این باور باز می‌گردد که این‌جا قدم‌گاه خضر نبی است.
امروزه کوه خضر به یکی از مراکز زیارتی شهر قم تبدیل شده است. هر هفته زیارت‌کنندگانی از سراسر کشور و البته تازگی‌ها از عراق، به قم می‌آیند و در کنار زیارت حرم حضرت معصومه(سلام‌الله) و نیز مسجد جمکران، به زیارت این کوه هم می‌روند. بالای کوه مسجد به نسبت بزرگ و مجلّلی ساخته شده است و راه‌های دسترسی امنی برای بالا رفتن از کوه و رسیدن به مسجد ایجاد شده است و آن بالا امکاناتی چون آب و برق و فروشگاه برده‌اند تا زیارت‌کنندگان در رفاه بیش‌تری باشند.
از آن‌جا که این مکان در نزدیکی‌های مسجد جمکران است، زیارت‌کنندگان هفتگی این مسجد، معمولاً سری هم به کوه خضر می‌زنند و در مسجد آن نمازی می‌خوانند و خُرده خُرده این باور پدید آمده است که زیارت کوه خضر بخشی از آئین تشرّف به جمکران است.
کوه خضر یکی از مکان‌هایی است که در سال‌های اخیر مقدّس و یا بیش‌تر مقدّس شده‌ است. آینده چندان روشن نیست، ولّی جذابیّت‌های طبیعی و محیطی این کوه و نزدیکی‌اش به مسجد جمکران و برخی انگیزها نشان می‌دهد که مثلث مکان‌های زیارتی مهم در قم در حال تکمیل شدن است.