در اجتماعِ «زیان‌بار» فیضیه، جناب رحیم‌پور ازغدی از قم، حوزه‌های علمیّه، و مراجع تقلید با لحنی تمسخرآمیز انتقاد کرده و گفته‌اند: حوزه بی‌سواد، کارخانه‌ی مرجع‌سازی، و مروّج سکولاریسم است. این ادبیاتِ انتقادی، فارغ از میزان رَوایی و اعتبارش، برای نخستین بار است که در دوره‌ی پس از انقلاب، توسط یک صاحب تریبون و قدرت در توصیف حوزه به کار گرفته می‌شود.
من نمی‌دانم جناب ایشان چه درکی از سکولاریسم دارند، ولی از نظر من، سکولاریسم می‌تواند این‌گونه هم معنا بشود:
یک نفر که از قضا مسئولیّت مهمّی نیز دارد، به دعوتِ یک نهاد قدرت‌مند به فیضه دعوت می‌شود و به راحتی مراجع تقلید، حوزه‌های علمیّه‌ی شیعه، و استادهای آن را نقد می‌کند و البته هیچ پی‌گردی هم ندارد. سکولاریسم یعنی گاهی که فتوای مراجع به سود ماست، آن را مهم بداریم و گاهی که فکر می‌کنیم به زیان ماست از انتشارش خودداری کنیم .
