حجت الاسلام سید محمود مرتضوی هشترودی:
- فقه، منشور زندگی است لذا وجوب ورود آن به مسایل فضای مجازی از این جا حاصل می شود، پس باید مساله شناسی و موضوع شناسی کرده و به تناسب موضوعات به تدریج مسایل و احکام استخراج شود.
- فضای مجازی فضای واقعی است و اصطلاحا به آن مجاز می گویند، فضایی که در طول ۲۴ ساعت افراد در آن حضور دارند و نقل و انتقالات و معاملات و مسایل کوچک و بزرگ در آن اتفاق می افتد، مَجاز نیست.
- لازم است فقیه نخست فضای مجازی را مساله شناسی کند، مسایلی نظیر رسانه، اینترنت و فضای پیرامون را در بیاورد و بعد از آنکه شناسایی شد موضوع را مشخص کرده و آنها را به کتاب و سنت تطبیق دهد که از منابع دست اول ماست. سپس تمامی پاسخ ها را استخراج کند. بنابراین هرگز چنین نیست که هیچ حُکم فقهی در مورد فضای مجازی وجود نداشته باشد.
- همه مسایلی که در فقه فردی ما وجود دارد در مسایل اخلاقی و کلامی و اعتقادی ما نیز صادق است و گسترده آن در فضای مجازی بیشتر هم می شود.
- اینترنت در فقه موضوعیت ندارد بلکه اینترنت یک ابزار است، فقه می گوید اگر از آن برای فساد و فحشا استفاده شود حرام است. پس این فعل ماست که بر این مساله بار می شود.