فرزندم سلام؛
لابد به من حق می دهی به خاطر ایامی که در مباحثاتم شرکت داشتی تو را فرزند خودم بخوانم؛

روح الله عزیز؛
می دانم این روزها سرت شلوغ است و مشغول این طرف و آن طرف بردن طوماری هستی که علیه گروهی از اساتید محترم حوزه تنظیم شده؛

برایت پیغام فرستادم که محتوای این طومار آکنده از دروغ است و اگر مایل باشی می توانم در باره ی تک تک جملات آن با تو سخن بگویم؛ ولی ظاهرا آن قدر مشغولی که هنوز فرصت آمدن نکرده ای؛
آقای محققیان(معاون تهذیب سطوح عالی حوزه ی قم) هم که ادعاهای عجیبی از او در کانالت نقل کرده ای و امروز در تماس تلفنی با من تمامی آن ادعاها را تکذیب کرد نیز هنوز فرصت نکرده تا تکذیبش را قلمی کند؛ او هم به من گفت مدتی در بحثم شرکت داشته‼️

روح الله عزیز؛
حقیقتش برای من اصلا باقی ماندن یا نماندن  نشست اساتید، اهمیتی ندارد؛
تشکیل آن نشست، وظیفه ای شرعی بود که گروهی از مدرسان متدین و انقلابی حوزه تشخیص دادند؛ از این جا به بعدش هم «إن للبيت ربا یحمیه».
بسته به خواست خدای بزرگ؛
پسرم مسأله ى من از دیشب تا به حال چیز دیگری است:
در تمام دوران معلمیم سعی کرده ام طلاب را به مسیر صدق و صفا، دیانت، مراعات حق الناس و آبروی مردم دعوت کنم؛
فرزند عزیزم؛ تو و محققیان گرامی به من بگوئید: «کجای راه را خطا رفته ام؟»

قربانت؛ پدر دل شکسته ات؛
محمد رضا