- از قبل از غروب تا الان را به عادت همه هفته در خدمت دوست عزیزم جناب آقای حاج شیخ محمد تقی غروی فرزند شهید والا مقام، آیت الله العظمی غروی تبریزی هستم؛
از اواخر عمر پدرش گفت و چند بار گریست؛
از او پرسیدم چرا پدرتان با وجود جایگاه علمی شناخته شده ای که داشتند به ایران برنگشتند؟
پاسخ داد:
«از والدم خواستم برگردد و بارها به او گوشزد کردم که صدام نخواهد گذاشت زنده بمانید»
ولی پدرم پاسخ فرمود:
«من با امیر المؤمنين ع عهد و پیمانی دارم، نمی توانم در این اوضاع سخت، فقط برای عافیت خود و خانواده ام نجف اشرف را ترک کنم، فرزندم تو برو به فکر خودت باش، من باز نخواهم گشت».
آن شهید والا مقام بر این پیمان استوار ماند تا در شب جمعه بیست و سوم ماه صفر سال ۱۴۱۹ قمری در راه بازگشت از کربلای معلی با شلیک تیربار دژخیمان صدامی به شهادت رسید.