پنجمین راهبرد برای دهه پنجم انقلاب اسلامی، «راهبرد تنظیمی»است و شامل اصول و خط‌مشی‌های سامان‌بخشی است که بر سطح تاکتیکی و عملیاتی برنامه‌ها و اقدامات اشراف داشته و در شرایط بحرانی و هیجانی با عنایت به فرصت‌ها و تهدیدها جامعه را برای رسیدن به عقلانیت دینی جهت رسیدن به اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی هدایت می‌کند.
از یک سو جامعه ما دچار مشکلاتی شده است و از سوی دیگر ما فرصت‌ها و مزایای فراوانی برای برون رفت از آنها در اختیار داریم. موقعیت کشور ما در دنیا سبب شده است تا علاوه بر تحولات، بحران و چالش‌های داخلی متأثر از بحران‌های خارجی هم باشد.
همه بحران‌های کشور نیازمند به اصلاح وبحران زدایی دارد. نیازمند بازگشت به تنظیمات اولیه و یا تنظیمات جدید است. بر اساس این راهبرد جز با اصلاح امور نمی‌شود در مسیر اصول و ارزش‌های انقلاب حرکت کرد و این همان مطلبی است که حسب فرمایش مقام معظم رهبری « اصول‌گرایی اصلاح‌طلبانه » نامیده می‌شود.
حرکت دهه پنجم انقلاب باید در دالان راهبرد تنظیمی قرار گیرد و بر اساس اصول‌گرایی اصلاح‌طلبانه حرکت کنیم. باید از تجربه‌های گذشته دو جریان فکری سیاسی استفاده کرد. آسیب‌ها و مشکلاتی که اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان با آن مواجه بودند در دهه پنجم مجدداً با آن مواجه نشویم. به باور ما «اصل اصلاح‌طلبی» یکی از اصول اساسی «اصول‌گرایی» است. همان‌طوری که پای‌بندی به اصول انقلاب اسلامی از پیش‌فرض‌های « اصلاح‌طلبی » است.
در دهه ۷۰ گرایش به اصل اصلاح‌طلبی، ضرورت پیدا کرد و به عنوان راه انحصاری خروج از مشکلات، مورد مطالبه عمومی قرار گرفت، ولی به مرور زمان این اصل دچار ناکارآمدی‌های عملی شد و نتوانستند آن را مدیریت کنند و به انحراف کشیده شد.
طبیعی است اگر بخواهیم در دهه پنجم دست به اصلاحات بزنیم باید قواعدش را مطابق ارزش های انقلاب اسلامی تعریف کنیم و تفاوت اصلاح و بهبود امورنظام را با براندازی اصل نظام مشخص بکنیم.
ادامه دارد . . .
