انا لله و انا الیه راجعون
رحلت ناگهانی مرحوم کریستین بونو Christian Bonaud با نام اسلامی یحیی علوی و مشهور به یحیی بونو در پی حادثهای که هنوز جزییات آن اعلام نشده است روز گذشته در ساحل عاج بسیار ناراحتکننده و غمانگیز بود. به دلیل تفاوت حیطه فعالیتهای علمی، حشر و نشر زیادی با ایشان نداشتم. آخرین بار در جلسهای با حضور شیخ شفیق جراده رییس معهد الدراسات الحکمیه لبنان در سال ۱۳۹۷ در قم ایشان را ملاقات کردم ولی خاطره نخستین دیدار ایشان در سال ۱۳۶۳ یا ۱۳۶۴ ش. هیچگاه از یاد نمیرود. ایشان که در شمار میهمانان دهه فجر به ایران سفر کرده بود، جوانی تقریبا ریزنقش و پرتحرک و با ظاهری کاملا اروپایی بود که میگفتند مشغول نوشتن رساله دکتری خود در باره اندیشههای عرفانی امام خمینی در سوربن فرانسه است. هر بار که ایشان را در طبقات هتل لاله تهران میدیدم یک دستگاه کوچک ضبط صوت معروف به دستگاه ضبط خبرنگاری در گوش داشت. برایم جای سوال داشت که ایشان این همه وقت به چه گوش میدهد؟ از دوستان پرسیدم، گفتند آقای کریستن بونو فارسی هیچ نمیداند ولی در صدای حضرت آیتالله آقای جوادی آملی دامت برکاته معنویت و آرامشی یافته است که با این که مفهوم سخنان ایشان را در نمییابد، مدام به سخنان ایشان گوش میدهد.
ایشان بعدها به ایران آمد و پس از اقامتی طولانی در مشهد، راهی قم شد و خدماتی ماندگار از خود به یادگار گذاشت و سرنوشتی خواندنی یافت که امیدوارم نهادهای مسؤول به ویژه مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام گزارشی درخور در این باره منتشر سازند.
خدایش بیامرزاد و میهمان سفره اولیائش کناد و یاد سازنده مرگ را با درسآموزی از این رویدادها، همیشه در ما زنده قرار دهاد.