عصر پنج‌شنبه ۱۳۹۷/۱۱/۱۲ سی و هفت نفر از پژوهشگران حوزه تمدن نوین اسلامی با رهبر معظم انقلاب دیدار داشتند. گمان می‌رفت که تا پیش از انتشار گزارش رسمی این دیدار، دوستان حاضر در آن جا هیچ نگویند و هیچ ننگارند. اما چنین نشد و تاکنون دست کم سه گزارش از این دیدار منتشر شده است. درخواست همراه با اشتیاق بسیاری از همکاران و دانشجویان برای آگاهی هر چه بیشتر از این نشست که به نوبه خود در غایت اهمیت است، صاحب این قلم را هم به تجدید نظر در تصمیم خود و رقم زدن چند سطر در این زمینه برانگیخت. فشردگی کارها در ایام درس و بحث، بازدارنده سخن گفتن پردامنه است و باید به چند نکته کوتاه و فشرده بسنده کرد.
۱. تعداد مدعوان دارای لباس طلبگی در این دیدار بیش از دیگران بود. برخی از غیرمعمین نیز در محیطهای علمی قم و در ارتباط با حوزه علمیه مشغول فعالیت هستند. شاید بتوان پیام این نکته را اهتمام بیشتر حوزه‌ها در مقایسه با دانشگاه به موضوع تمدن نوین اسلامی دانست.
۲. انتظار این که در این نشست‌ها مخالفان انگاره تمدن نوین اسلامی هم حضور یابند، سنجیده نیست ولی تأکید رهبر معظم انقلاب بر تعامل با فضای نخبگانی به منظور شناساندن درک درست از تمدن نوین اسلامی این پیام را داشت که نباید همه اندیشه‌های موجود در باره تمدن نوین اسلامی را تا بدین پایه همسو انگاشت و نشاید که با دگراندیشان این موضوع کاری نداشت.
۳. برنامه با نماز مغرب و عشاء آغاز شد. این ابتکاری بسیار ستودنی بود؛ از عمق جان برای هر که در آن سهمی داشت باید دعا کرد. ای کاش همه دیدارهای ایشان در حد میسور یا با نماز آغاز شود و یا با نماز پایان یابد. این روزها ـ البته شاید همچون همیشه ـ جان‌ها سخت تشنه معنویت است و این فرصت‌ها را نباید کم اهمیت شمرد.
تردید ندارم که کم نیستند دوستانی که آن چه از این نماز اندوختند از آن چه در گفتگوها آموختند برایشان پربهاتر بوده است. جذبه و شیرینی این عبادت جمعی تا پایان در فضای دیدار پراکنده بود.
۴. دوبار تفقد یکایک حاضران از سوی رهبر معظم انقلاب در بدو ورود به اتاق پیش از شروع نماز و در آغاز گفت و شنودها، پرسش‌های صمیمی از بعضی حاضران، مزاح‌های معهود، رفتار متواضعانه و تأکید بر اختصاص هر چه بیشتر وقت به بیانات حاضران، دو بار پذیرایی با استکان‌های کوچک چای و شیرینی‌‌هایی آن هم کوچک، یک دمپایی ساده، شکوه سادگی در سجاده‌ای از پتویی مندرس با روکشی از پارچه سفید، انگشترهایی که حسب درخواست نصیب بعضی از دوستان شد و موضوع‌هایی از این دست، هر یک می‌تواند بهانه‌ای برای نوشته‌هایی پراحساس و یا پیمانه‌ای برای تحلیل‌هایی با اساس دینی یا اجتماعی باشد. این‌ها را هم نباید کم انگاشت. این نکات به ظاهر جزئی و خرد برای متولدان دهه‌های چهل که خاطرات ایام پیروزی انقلاب و ایام دفاع مقدس همچنان شفاف و پرجاذبه همواره با آن‌هاست، و برای کسانی که آرمان‌ها بل هویت خود را همچنان در این انقلاب و در پیوند با نمادها و ارکان آن دنبال می‌کنند هر یک دریچه‌ای است به یک دنیا احساس و اندیشه، برای آن نسل، بیگانه نبودن این حرف‌ها با تأملات نظری نخبگانی از بدیهیات است … بگذریم، افسوس و شاید هم شکر که برخی حرف‌ها را باید در دل نگاه داشت و با سوز آن ساخت و جز با نسیم در باره آن با کسی هیچ نگفت …
۵. رهبر انقلاب همراه با صدای اذان وارد شدند، ساعت ۱۸:۳۵ نماز به پایان رسید و از ۱۸:۴۰ تا ۱۹:۴۲ ده نفر به این ترتیب صحبت کردند: بنده، آقای طاهرزاده (اصفهان)، دکتر رهدار، دکتر خرمشاد، دکتر متولی امامی، دکتر واسطی، دکتر عیوضی، دکتر حبیب الله بابایی، دکتر جمالی (فرهنگستان)، دکتر لک‌زایی. این که چهار نفر از این ده نفر متعلق به خانواده دفتر تبلیغات اسلامی بودند، نشانگر آن است که دفتر ظرفیت خوبی برای پی گرفتن برنامه‌های خود در زمینه تمدن اسلامی دارد.
۶. رهبر معظم انقلاب از ساعت ۱۹:۴۵ تا ۲۰:۰۵ سخنانی را بیان کردند. بنده نیز کوشیده‌ام یادداشتی از این سخنان داشته باشم و به دوستان عزیز پیشکش کنم. تحلیل این سخنان و بیان برداشت خود از آن‌ها نیز نیازمند فرصتی دیگر است. پوشه این یادداشت‌ها پیوست است.
۷. بنده نیز با وجود سفر نجف‌آباد و تنگی زمان کوشیدم متن آن چه را که بنا بود در باره «بینش تمدنی و بایستگی‌ها و چالش‌های آن در ایران کنونی» عرضه کنم بنویسم. پوشه این عرایض هم پیوست است. گزارشی از تبیین میز تمدن اسلامی از مفهوم بینش تمدنی و گزارشی کوتاه از چهار سال فعالیت این میز هم تقدیم شد.
یادداشت‌های صحبت رهبر معظم انقلاب
متن صحبت‌های ارائه شده در حضور رهبر انقلاب
