چند سال پیش و در روز ملی هند، دهلی بودم. شهر تعطیل بود و آئین‌های جشن برپا بود. ما هم توانستیم در این آئین‌ها شرکت کنیم. پس از اتمام مراسم راهی یک پارک بسیار بزرگ در مرکز شهر شدیم. دسته‌های بزرگی از مردم دور هم جمع شده بودند و بازی‌های گروهی انجام می‌دادند. کمتر می‌شد دسته‌های کم‌جمعیت دو سه نفره دید.
از نکته‌‌های جالب برای من این بود که بر خلاف ما ایرانی‌ها که معمولاً تفریح‌مان با خوردنی‌های متنوع و تخمه و اخیراً «بسته‌های اینترنتی» همراه است؛ آنجا از این چیزها خبری نبود و کمتر گروهی را می‌دیدم که ظرف غذا و یا سبد نوشیدنی و تنقلات به همراه داشته باشد؛ آنها فقط دور هم جمع شده بودند و بازی می‌کردند. بازی‌هایی که کوچک و بزرگ و زن و مردشان را درگیر می‌کرد.
این روزها که تب سفر و گردش در جامعه‌ی ما گرم است؛ بد نیست در اخلاق گردش‌گری خود تجدید نظر کنیم. بخش زیادی از آلودگی‌های طبیعت به این خصلت ما معطوف است. تفریح‌های ما از خوردن و به دنبال آن تولید زباله گران‌بار است. این زباله‌ها حتی اگر در طبیعت رها نشوند(که متاسفانه می‌شوند)، باز هم آلودگی محیطی به همراه دارند.
