*این اتفاق تلخ نباید فراموش شود*
تنها ۲۰ سال از جنگ و نسل کشی صربها علیه مسلمانان بوسنی درقلب اروپا میگذرد. جنگی که در آن ۳۰۰ هزار مسلمان کشته و ۶۰ هزار زن و دختربچه را به زور ربودند، و یک و نیم میلیون نفر ناچار به مهاجرت شدند.
آیا بیاد میاوریم؟
یا فراموش کرده‌ایم؟!
یا چیزی درباره آن نمیدانیم؟!
گزارشگر شبکه CNN یادی میکند از کشتار مسلمانان بوسنی و از (کریستینا امان پور) خبرنگار مشهور میپرسد:
آیا تاریخ بار دیگر تکرار میشود؟
امانپور تحلیلی بر واقعه بوسنی ارائه میکند:
جنگی قرون وسطایی بود. قتل، محاصره، و گرسنگی مسلمانان؛ و اروپا دخالت برای پایان جنگ را رد کرد و گفت: این یک جنگ داخلی است.
و این بهانهٔ مسخره‌ای بود!
هولوکاست مسلمانان نزدیک به ۴ سال در این سرزمین ادامه یافت.
صربها بیش از ۸۰۰ مسجد را منهدم کردند که بنای بعضی به قرن ۱۶میلادی می‌رسید. کتابخانه تاریخی سارایوو را به آتش کشیدند.
سازمان ملل بعد از مدتی دخالت کرد و نیروهای خود را در دروازه‌های شهرهای مسلمان نشین مستقر کرد. اما این شهرها در محاصره و آتش می‌سوخت و نیروهای سازمان ملل کاری نمی‌کردند.
صربها هزاران مسلمان را در اردوگاه‌ها زندانی کردند که بعلت گرسنگی و شکنجه مانند اسکلت شده بودند،
وقتی از فرمانده صربها پرسیده شد: چرا؟ جواب داد: چون آنها حاضر نبودند گوشت خوک بخورند.
در آن زمان روزنامه گاردین نقشه اسارتگاه زنان که ۱۷ اردوگاه بود را منتشر کرد.
گاردین عکس دختر بچهٔ اسیری را که خون از پاهایش سرازیر بود چاپ کرد و نوشت جرم این دختر این است که مسلمان است.
رهبر صربها از رهبر مسلمانان منطقه زیبا جهت مذاکره دعوت کرد، و به او سیگار تعارف کرد و خندید و سپس دستور قتلش را داد، و سپس شنیع‌ترین کارها را با مردم این منطقه کردند.
اما بدترین جنایتها در منطقه سربنتیسا انجام شد درحالیکه این شهر در محاصره نیروهای سازمان ملل بود، این نیروها همراه صربها به عیش و نوش می‌پرداختند و بعضی از آنها از زنان مسلمان میخواستند در برابر لقمه‌ای نان شرفشان را بدهند.
صربها منطقه سربنیتسا را دو سال محاصره کردند و یک لحظه بمباران متوقف نمی‌شد. صربها حتی کمکهای خیرخواهانه را هم می‌ربودند.
سپس غربیها تصمیم گرفتند که منطقه را به گرگهای تیپ هلندی که قرار بود حمایت کننده مردم باشند، تحویل دهند، ولی این تیپ بجای حمایت از مردم، با صربها دست به یکی کردند.
به مسلمانان فشار آوردند که اسلحه خود را زمین بگذارند و امان نامه بگیرند. نتیجهٔ تسلیم آنها، تصرف شهر سربنیتسا به دست صربها بود و صربها هم ۱۲۰۰۰ مرد جوان آنها را جدا کرده و سر بریدند و سپس اجساد آنها را تکه تکه کردند.
صربها بر روی جسد مردان مسلمان میایستادند و بر چهره آنها با خنجر صلیب میکشیدند.
اما زنها، به شرف آنها تجاوز شد و برخی را کشتند و سوزاندند.
کشتار مسلمانان روزها ادامه یافت تا اینکه سقوط این شهر درتابستان ۱۹۹۵ اتفاق افتاد، و این کشتار و نسل کشی بیرحمانه فقط بجرم مسلمانی اتفاق افتاد!
مادر دست سرباز صرب را می‌گرفت تا کودک خود را نجات دهد، ولی سرباز صرب دست مادر را قطع می‌کرد و سپس کودک را پیش چشمان مادرش سر می‌برید.
بعد از کشتار سربنیتسا «رادوان کارادیو» ی آدمکش، فاتحانه وارد شهر شد و اعلام کرد که این شهر متعلق به صربستان بوده و خواهد بود. صربها زنان مسلمان را پس از تجاوز ۹ ماه زندانی میکردند و می‌گفتند می‌خواهیم بچه صرب برایمان بزایند.
ما این جنایتها را بیاد می‌آوریم و میگوییم:
ما فاجعه بالکان را فراموش نمی‌کنیم!
ما غرناطهٔ اسپانیا را فراموش نمی‌کنیم!
ما فلسطین را فراموش نمی‌کنیم!
و در برابر جنایات اروپاییان در بوسنی میگوییم:
هرگز فراموش نمی‌کنیم! هرگز نمی‌بخشیم! و هرگز شعارهای فریبنده «حقوق بشری» آنها را باور نداریم.
در اینجا ناچارم یادی از آن پیر خرفت، یعنی (پطرس غالی، دبیر کل سازمان ملل) در آن زمان بکنم، که بیطرفی را کنار گذاشت و ننگِ همراهی با جبههٔ ظالم را تا ابد بر پیشانی خود نهاد.
–
اما ما پس از ۲۰ سال هنوز درس نگرفته‌ایم. صربها مسلمانان را می‌کشتند و مساجد را ویران میکردند. یکی از مسلمانان می‌گوید: هرگاه مسجد منهدم می‌شد مجبور بودیم که محل را ترک کنیم، زیرا مسجد همه چیزمان بود.
در آن زمان یک روزنامهٔ انگلیسی در مورد نسل کشی در بوسنی نوشت: جنگی در قرن بیستم با شیوه‌ای قرون وسطایی.
رضا
خدا لعنتشان كنه
غايت حقوق بشري در غرب جز اينگونه وحشيگريها نيست!!!!!