کفایت یک مدیر یا رهبر را باید در بحبوحه بحران‌ها و چالش‌ها آزمود، و گرنه، وقتی همه چیز سر جای خود است، مدیریت هنر نیست. یک هفته قبل، وقتی اعتراضاتی در بیروت پدید آمد، برخی حامیان دولت طایفه‌ای (سُنی) مستقر بلافاصله سوار موج شده و از دولت و نخست وزیر سعد حریری خواستند استعفا دهد.

اما دبیر کل حزب الله، با وجود این که حق را به مردم ناراضی از فشار اقتصادی داد و از سوء مدیریت دولت (جریان مخالف) بیش از همه ناراضی است، با استعفای دولتمردان، به این علت که کشور را دستخوش بی‌ثباتی و نا امنی می‌کند، مخالفت کرد.

اعتراضات و نا آرامی اخیر، دو لایه دارد. یک لایه اجتماعی و یک لایه سیاسی- امنیتی یا به عبارتی، مهندسی «غربی- عبری- عربی» آشوب. مردم حق دارند به فشارهای اقتصادی و سوء مدیریت برخی دولتمردان معترض باشند.

در عین حال به نظر می‌رسد بخشی از معترضان که اتفاقا دست به آتش افروزی و تخریب و جنجال شان به واسطه شبکه‌های غربی و سعودی هم خوب است، مشکل اقتصادی ندارند و از طبقات برخوردار هم هستند.

آنها اما با تحریک شبکه سازمان دهنده آشوب، در صددند نارضایتی طبقات پایین را در خدمت ائتلاف ۱۴ مارس مصادره کنند؛ حتی اگر این مسیر ضد مقاومت، نیازمند قربانی کردن نخست وزیر خودشان (سعد حریری) باشد. آنها رئیس جمهور مسیحی را هم هدف گرفتند.

بی علت نبود که اخیرا روزنامه نیویورک تایمز، ولخرجی ۱۲ هزار دلاری حریری برای چند ساعت خوشگذرانی با یک مانکن را فاش کرد و حال آن که سبک زندگی اغلب سران ۱۴ مارس، همین ریخت و پاش و عیاشی است.

در چنین شرایط پیچیده‌ای که لبنان در خط مقدم مقابله صهیونیسم مسیحی و نقشه خاورمیانه جدید قرار دارد، گوهر رهبری و راهبرد دور اندیشانه سید حسن نصر الله برای مردم لبنان از طوایف مختلف شیعه و سنی و مسیحی، تابناک‌تر می‌شود.

او به جای گروکشی یا موج سواری -که مطلوب سازمان دهندگان آشوب برای ایجاد بن بست بود-، اتاق فرماندهی این فتنه را رصد کرد. «اِرمِ ببصرک اقصی القوم. با بصیرت، انتهای سپاه دشمن را ببین». بنابراین در همان آغاز این فتنه پیچیده، آب بر آتش تفرقه و تنش ریخت و گفت:

«باید با مسئولیت‌پذیری سخن گفت. همه باید در برابر شرایط خطیر کشور مسئولیت‌پذیر باشند. برخی در دولت و گروهها می‌خواهند از مسئولیت شانه خالی کرده و مسئولیت را دوش دیگران بیاندازند. این، نشانه عدم وجود عرق ملی و ارزش‌های اخلاقی و انسانی در قبال سرنوشت مردم است

شرایط امروز، حاصل دولت فعلی یا یک سال یا یک دوره نیست. تراکم مشکلاتی است که در طول ۳۰ سال به وجود آمده است. شایسته نیست برخی که در همه دولت‌ها حضور داشتند؛ اکنون سوار بر موج شده و مطالبه مبارزه با فساد کنند.

با یک بحران جدی در خصوص عدم اعتماد مردم به مسئولان مواجه هستیم. اقدامات اخیر فقط فقرا را قربانی می‌کند و با طبقات بالاتر کاری ندارد.

از کناره‌گیری دولت حمایت نمی‌کنیم و دلیل آن هم این است که امکان ندارد دولت جدید طی یک سال تشکیل شود.

اگر وقت آن برسد که حزب الله به خیابان بیاید، ما را در خیابان خواهید دید و همه معادلات تغییر خواهد کرد. آن وقت تا زمانی که اهداف محقق نشود، تجمعات را ترک نمی‌کنیم

هرکس که از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند باید محاکمه شود به ویژه آنان که کشور را به این وضع رسانده اند».

«رهبر مقاومت»، دنبال اصلاح امور از راه انسجام ملی در برابر دشمن است و به همین علت، مردم بیشتری به او خواهند گروید؛ چنان که فتنه ۱۵ سال قبل ترور رفیق حریری و تجمع جریان ۱۴ مارس و سپس حمله صهیونیست ها، با مدیریت الهی، به نفع جریان خدمتگزار و حزب اللهی تمام شد.

پاسخ دهید