- در خبرها آمده بود که پاپ فرانسیس عصر پنجشنبه در دیدار با رییس جمهوری سودان جنوبی و معاونین وی در واتیکان، که قرار است از ماه آینده میلادی دولت جدید را تشکیل دهند، در حرکتی غیر منتظره، در مقابل آنها زانو زد و پای آنان را بوسید و گفت: صلح امکان پذیر است، به خلع سلاح احترام گذاشته شود، مردم از جنگ های گذشته خسته شده‌اند.
- آن‌چه از پاپ فرانسیس روایت شده است بر انبوهی از تجربه‌های تلخ مذهبی استوار است. گویی کلیسا از روزگاری که اقتدار دستگاه پاپی مخالفان خود را با خشونت‌بارترین رفتارها حذف می‌کرد، گذر کرده و حالا به این نتیجه رسیده است که دین و فهم‌های مذهبی نه تنها نباید به خشونت و جنگ بیانجامند، بلکه باید در نقش یک خادم بلاکش برای صلح و کاهش خشونت بکوشند. فرانسیس یک بار دیگر ما را به یاد جمله‌ی معروف عیسی انداخت که «سبت (شنبه، نمادی از شریعت) برای انسان است و نه انسان برای سبت.»
- تجربه‌های گذشته‌ی جهانِ مذهبی فرانسیس را به این نتیجه رسانده است که هیچ فهمی از مذهب با خشونت و جنگ، شانسِ دامن‌گستری و پایایی ندارد و حالا پاپ، به مثابه نماینده‌ی خدا (به باور مسیحیان) در برابر انسان دوزانو می‌نشیند، پای او را می‌بوسد تا شاید بتواند صورتی دیگر از دین را به نمایش بگذارد؛ صورتی که بیش‌تر بر حفظ جان انسان‌ها تأکید دارد تا دفاع از باورداشت‌های خاص مذهبی‌شان.
