آدم‌هایی مثل من که مدّت زیادی است لباس روحانیّت را می‌پوشند، می‌توانند تغییراتی که این لباس در این سال‌ها به خود دیده است را ببینند و توضیح دهند. این دگرگونی‌ها بیشتر در رنگ، گشادی و تنگی، آستین، جیب‌ها، و یقه‌ی قبای روحانی‌ها پدید آمده است و البته به دگرگونی‌های فرهنگی نیز معطوف هستند. چندی پیش خانم سارا شیخی، دانش‌جوی دانشکده‌ی مطالعات اجتماعی دانش‌گاه تهران، در پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد خود، با عنوان «بررسی جامعه‌شناختی تحول الگوی لباس روحانیت» این موضوع را بررسی کرده بود.
یکی از تغییرات عمده در لباس طلبه‌ها به تعداد جیب‌های قبای آن‌ها بر می‌گردد. پیش‌تر، قبای طلبه دو جیب به‌نسبت بزرگ در دو طرف خود داشت؛ اما چند سالی است که خیّاط‌های دست به نوآوری زده و در داخل این جیب‌ها، دو جیب به نسبت کوچک برای گوشی موبایل درست کرده‌اند. در حقیقت از وقتی که پای گوشی‌های موبایل به زندگی طلبه‌ها باز شده است لباس آن‌ها نیز متفاوت شده است.
مدرنیزاسیون و استفاده از ابزار مدرن در حقیقت، تنها افزایش مجموعه‌ای از ابزار به زندگی آدم‌ها نیست؛ هر کدام از این تکنولوژی‌های جدید، فرهنگِ همراه خود را نیز به زندگی آن‌ها تحمیل می‌کنند. اشتباه بزرگی است اگر کسی فکر کند گوشی موبایل تنها جیب‌های لباس روحانی‌ها را بیشتر کرده‌اند؛ این وسیله جهان‌معنای آنان و نیز تفسیرشان را از زندگی و دین دگرگون کرده است.
