از نعمت‌های بزرگ پرودگار بر من درک محضر اساتید ارجمندی است که از آنان بسیار آموختم و به رسم ادب، دست و پای تک تکشان را با افتخار می بوسم؛
از یکی از بزرگ ترین آن ها مطلبی را شنیدم که چراغ راه زندگیم شد.
او فرمود:
«معیار برای اقدام به هر اقدام اجتماعی دو چیز است:
۱⃣ این که دریابید انجام آن عمل ضرورت دارد.
۲⃣ کسانی که به آن کار اقدام کنند (من به الكفاية) در جامعه نیستند .
بدون این دو مقدمه به هیچ فعالیتی وارد نشوید» .
عمل به این نصیحت نقش اساسی در سعادتمندی دنیا و آخرت دارد.
