دو شب پیش میزبان ابوعلی و همراهانش بودم؛ شیعیانی نجیب از طویریج؛
شاید کسانی که به اندازه‌ی من با شیعیان عزیز عراق آمد و شد دارند تعدادشان زیاد نباشد!

به منازل بسیاری از آنان رفته‌ام و متقابلاً به کَرات میزبانشان بوده‌ام؛
در این روزها دست‌هائی در دو سوی مرز ایران و عراق مشغول کاشتن بذر کینه میان دو ملتند؛
از این سو عراقی‌ها را متهم به مسائل اخلاقی در شهرهای زیارتی می‌کنند؛
و از آن سو ایرانی‌ها را متهم به دست داشتن در ناکارآمدی دولت عراق؛

تردیدی ندارم که این بلندگوها در هر دو سو یا جاهلند و یا برنامه ریز؛
نمی‌گویم هیچ مشکلی نیست؛
می‌گویم: «بزرگ‌نمائی مسائل، بو دار است»؛

همه‌ی ما شاخ و برگ یک درخت تنومند به نام تشیع هستیم؛
مشکلات اقتصادی گریبان همه‌ی ما را گرفته؛
اما؛ باید همت کنیم و در همایش عظیم اربعین همه ی بدخواهان دو ملت را نا امید نمائیم.

پاسخ دهید