در حاشیه دوره معرفتی ضیافت اندیشه ۱ که از ۲۹ تا ۳۱ تیر ۱۳۹۸ در دانشگاه گیلان برگزار شد، فرصتی دست داد که سری به برخی مناطق طبیعی و تاریخی شهر رشت و اطراف آن زده شود. سهم روز شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۸ چنین بود:
• سد خاکی روستای سقالکسار در دهستان لاکان در ۱۵ کیلومتری جاده رشت – فومن
• بقعه سلیمان دارابی. این بقعه در غرب رشت و در زمینی که پیش از این، یک آبادی متعلق به شاهزاده صفوی منصور الملک بوده، واقع شده است. بر اساس نوشته روی در ورودی بقعه، این مزار متعلق به سلیمان بن دارابی عبسی شامی از عرفا و زهاد قرن سوم هجری (متوفای ۲۱۲ ق.) است، ولی در مقاله‌ای به قلم مرحوم سعید نفیسی (۱۳۴۵ ش.) نام صاحب بقعه چنین است: پیرسلیمان بنی داری رشتی از مشایخ قرن دهم هجری. نفیسی این نام را بر اساس نوشته روی صندوق مزار ذکر کرده است و به استناد تاریخ ساخت صندوق که ۹۵۳ ق. و متعلق به زمان پادشاهی شاه طهماسب اول صفوی (۹۳۰ – ۹۸۴ ق.) است، احتمال داده است که صاحب بقعه از عرفای قرن دهم بوده است. این احتمال را کلمه «پیر» که به عنوان لقب سلیمان به کار رفته تقویت می‌کند، ظاهرا این لقب در در سده دوم هجری کاربرد نداشته است. روشن نیست مبنای عبارت سر در ورودی بقعه که صاحب مزار را متعلق به قرن دوم شمرده است، چیست؟ در اطراف این بقعه یک قبرستان عمومی قرار دارد که بر اساس نوشته مرحوم نفیسی در اواخر عصر قاجار و اوایل عصر پهلوی و به دنبال پر شدن گورستان‌های عمومی شهر احداث شده است. مزار میرزا کوچک خان جنگلی در همین قبرستان قرار دارد و چهره‌های سرشناسی همچون ابراهیم فخرایی هم در همین قبرستان به خاک سپرده شده‌اند. سنگ‌قبرها یکی از مهمترین سندهای تاریخی هستند که ما را با تحولات گذشته آشنا می‌سازند. یکی از سنگ قبرهای این گورستان مربوط به یک بانوی ژاپنی مسلمان شده است که در سال ۱۳۷۵ از دنیا رفته است. یک مسجد متصل به بقعه به نام مسجد شهید میرزاکوچک خان جنگلی هم وجود دارد که در آن نمازهای یومیه اقامه می‌شود. در بازه زمانی ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۶ ش. پاره‌ای اقدامات عمرانی در محوطه این قبرستان انجام شده است. مشخصات مقاله مرحوم سعید نفیسی چنین است: نفیسی، سعید، «بقعه سلیمان داراب در مغرب رشت»، فرهنگ، سال سوم، اسفند ۱۳۰۵، شماره ۱۲، صص ۳۵۹ – ۳۶۶.
• مزار شهید میرزا کوچک خان جنگلی (۱۲۵۷ – ۱۳۰۰ ش.) – این مزار که در محوطه قبرستان سلیمان داراب قرار دارد یک هشت ضلعی منتظم با مصالح بومی چوب و سفال و آجر است و ظاهرا به تدریج در طول دهه شصت شمسی ساخته شده است. در اطراف این مزار پیکر برخی دیگر از مجاهدان جنگلی به خاک سپرده شده است.
