🔺درباره حضرت سجاد(ع)، اين چهره درخشان و موثر در نهضت حسيني نه تنها معرفت ما اندك است بلكه به خاطر آن كه حضرت در زمان وقوع حادثه بيمار بود در برخي از اشعار و سخنراني ها ايشان را ملقب به بيمار كرده اند؛ گويي اين بيماري در سراسر عمر ادامه داشته و جز اين از وي خبري نقل نشده است؛ در حالي كه اينگونه نیست و ایشان نزدیک به چهل سال پس از واقعه عاشورا زنده و به ایفای وظایف خود مشغول بود. متاسفانه اين لقب را ، آن گونه كه شهيد مطهري مي گويد، تنها در زبان فارسي ما به ايشان داده ايم و در زبان هاي ديگر ديده نشده لقبي به امام داده باشند كه به معناي بيمار باشد(حماسه حسینی،ص ۱۲۴ ـ ۱۲۷). اگر تلاش هاي او و كساني چون حضرت زينب نبود به احتمال فراوان واقعه كربلا يا به فراموشي سپرده و يا به کلی تحريف مي شد. جدای از این امر، شخصیت وی دارای جلوه های دیگری (چون راهبری جامعه اسلامی، بهره گیری از دعا برای بیان معارف اخلاقی و تربیتی و اجتماعی) است که هیچکدام ربطی به بیماری و کسالت ایشان ندارد.
🔺درباره علت بيماري حضرت در واقعه عاشورا مي توان گفت يا اين يك حالت عادي بوده كه براي هر انسان ديگري هم اتفاق می افتد يا اينكه تقدير الاهي بر اين بوده كه ايشان بتواند به اين ترتيب از هجمه دشمن در امان مانده و هم سلسله امامت را تداوم بخشد و هم پيام نهضت را به ديگران برساند. اتفاقا در طی واقعه عاشورا دشمنان چندين بار قصد كشتن ايشان را كردند ولي با توجه به شدت بيماري از اين كارمنصرف شده و گفتند همين بيماري كه دارد براي فوت او كفايت مي كند (مطهری، همان: ۱۲۵).
